Een beetje Sisyphus, maar  géén Tantalus 

Het heeft een tijdje geduurd, maar dan heb je ook wat  !

Dat  vond  Salvador  Dali   ook

Sinds Jaar en Dag ben ik druk bezig geweest om alle informatie te vergaren en foto's te maken en zoeken over het papier maken op de ouderwetse manier. Er kwam geen einde aan ! Het was bijna alsof ik met een Sisyphus-arbeid bezig was. Hierboven staat hij, met z'n kei, die hij nooit boven kreeg gerold. En dit moest hij eeuwig doen van de gekwelde Goden. Ondanks dat er geen einde aan kwam, was het toch geen Tantalus-kwelling en ik hoefde ook niet, zoals Ixion, voor straf aan een brandend (watermolen-) rad rond te draaien. 

Ik moest er Acht op slaan, dat die gegevens allemaal klopten en dat ik juiste foto's bij het goede onderwerp zette.

Gelukkig had niemand Vijven en Zessen, dus na verloop van tijd was ik van Zessen klaar.

Het was inmiddels Eerste Paasdag 2021, de dag waarop ik ter Elfder ure erachter kwam, dat ik  enkel nog een paar foto's van papierwatermolens, die ik ooit in binnen- en buitenland had gemaakt, moest uitzoeken voor in mijn website. Het gaat gestaag verder !

Zo kon ik 's middags en een deel van de avond lekker aan mijn site werken, onder het genot van een zoet portje. Ik hoefde nergens meer naar toe, dus had ik sowieso ook geen last van de avondklok van Negen uur, maar nu inmiddels Tien uur i.v.m. de zomertijd.

Alles overziend hebbende, denk ik, vermoed ik, vertrouw ik er op, dat ik geen Nul op het request zal krijgen.

Ik heb mijn vele werk uiteindelijk niet in het Honderd laten lopen. Ik ben inmiddels weer úren verder en is het dus hoog Tijd voor mijn Twaalf-uurtje.

Ik heb de Twee Paasdagen fijn, in mijn op mijn eigen lijf geschreven tempo, dus op mijn Elf - en - Dertigst, aan mijn hoofdstukken kunnen werken, hier corrigeren, daar verfraaien. Ik kom bij Friesland en Groningen nog terug op 11 en 30. Hoe zal ik mijn werk tot nu toe, kritisch kijkend, keuren, beoordelen ? Da's moeilijk, want ik ben wel een slagerszoon, maar geen slager.  Ik stel het efkes uit tot morgen, want het loopt al stiekem tegen Zevenen en ik ben un bietje muug. Ik kan inmiddels wel stellen, dat ik het niet in het 100 heb laten lopen.  Oja, over zevenen gespro-ken; Zo tegen zevenen, achten wij negenen vroeg genoeg. Waarvoor ? Zeg het maar !

's Nachts heb ik alles nog eens de revue laten passeren, goed gekeken naar taal en de even-tuele schrijffoutjes, de zinsbouw en wat daar dan de zin van moge zijn. Kortom, als ik het geheel dan toch eerlijk moet beoordelen, neig ik uiteindelijk toch naar een Negen.

Een dikke Tien is voor de Goden. 

Het was fijn, heul erg fijn om over dit onderwerp te schrijven.